Σύμφωνα με το άρθρο 27 του Ν. 1902/1990 (τροποποίησε τον ΑΝ 1841/1951) «ασφαλισμένη μητέρα με ανήλικα παιδιά, καθώς και ασφαλισμένη μητέρα με παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας που είναι ανίκανα για κάθε βιοποριστική εργασία, η οποία συμπληρώνει το 50ό έτος της ηλικίας και 5.500 τουλάχιστον ημέρες εργασίας, δικαιούνται σύνταξη γήρατος, μειωμένη κατά 1/200 της πλήρους μηνιαίας συντάξεως για κάθε μήνα που λείπει από το 55ο έτος της ηλικίας της, το ποσό της οποίας δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το κάθε φορά κατώτερο όριο συντάξεων».
Στην προκειμένη περίπτωση υπάλληλος της Γενικής Τράπεζα της Ελλάδος, ο οποίος είχε γεννηθεί το 1951, είχε 7.592 ημέρες εργασίας και είναι πατέρας δύο ανήλικων παιδιών και η γυναίκα του είναι υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ζήτησε το 2001 από το ΙΚΑ να του χορηγηθεί μειωμένη σύνταξη γήρατος, όπως και στις γυναίκες ασφαλισμένες, σύμφωνα με το Ν. 1902/1990.
Από το ΙΚΑ απερρίφθη το αίτημά του με τον ισχυρισμό ότι δεν ισχύει η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση για τους πατέρες ασφαλισμένους. Ο ασφαλισμένος προσέφυγε στην Δικαιοσύνη, επικαλούμενος ότι σύμφωνα με το άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητας των πολιτών, μπορεί η σχετική διάταξη του Ν. 1902/1990 να εφαρμοστεί και στον ασφαλισμένο πατερά με ανήλικα τέκνα.
Αρχικά η αίτησή του έγινε δεκτή από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, αλλά εν συνεχεία απερρίφθη από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών και την Ολομέλεια του ΣτΕ
Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι είναι «εξαιρετική» η διάταξη του Ν. 1902/1990 που προβλέπει πρόωρη σύνταξη γήρατος για τις γυναίκες που έχουν συμπληρώνει το 50ό έτος της ηλικίας και έχουν ανήλικα παιδιά και κατά συνέπεια δεν μπορεί να εφαρμοστεί κατ΄ επίκληση της συνταγματικής αρχής της ισότητας και στους άνδρες ασφαλισμένους.
Παράλληλα, με άλλη απόφαση η Ολομέλεια του ΣτΕ (1584/2010) δικαίωσε συνταξιούχο που ζητούσε να του καταβληθούν αναδρομικές διαφορές συντάξεως λόγω θανάτου της συζύγου του για το χρονικό διάστημα από 1.1.1995 μέχρι 29.3.1999.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ