Το θέμα της δραματικής μείωσης των αποζημιώσεων που χορηγούνται στους εργαζόμενους είτε σε περίπτωση απόλυσης είτε σε περίπτωση συνταξιοδότησης τους (απαίτησε επιτακτικά η τρόικα μέσω του Μνημονίου) που παρουσιάζει σήμερα η "Κυριακάτικη Αυγή", είναι γνωστό σε επιστημονικούς κύκλους (αλήθεια τα Συνδικάτα το γνωρίζουν;) που ασχολούνται με το εργατικό δίκαιο και μάλιστα όπως θα δούμε παρακάτω, έχουν γίνει και σχετικές εισηγήσεις στην προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλειας προκειμένου να υπάρξει διευκρινιστική εγκύκλιος ή αλλαγή της διάταξης που θα αποτρέπει την επιπλέον μείωση των αποζημιώσεων. Ωστόσο μέχρι σήμερα και παρά τις........
προφορικές υποσχέσεις, δεν έχει γίνει το παραμικρό, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που οδηγούνται στην ανεργία μέσω του πρωτοφανούς κύματος απολύσεων, που γίνεται ήδη σφοδρότερο από τις αρχές του Σεπτέμβρη, λαμβάνουν κυριολεκτικά ψυχία, σε σχέση με αυτά που προβλέπονταν ακόμα και με την αλλαγή του νόμου τον περασμένο Ιούνιο και οι ίδιοι υπολόγιζαν προκειμένου να επιβιώσουν στοιχειωδώς οι ίδιοι και οι οικογένειές τους για μικρό χρονικό διάστημα.
Η διάταξη και το "παράθυρο"Σύμφωνα με τον δικηγόρο, εξειδικευμένο σε θέματα εργατικού δικαίου, Τάσο Πετρόπουλο, στο άρθρο 1 του ν. 2112/1920 προβλέπεται ότι ο υπάλληλος που απολύεται με καταγγελία της ατομικής του σύμβασης εργασίας από τον εργοδότη, λαμβάνει το μισό της αποζημίωσης που ορίζει για την καταγγελία ο ίδιος νόμος (όπως έχει τροποποιηθεί με το ν.3198/55), εφόσον ο εργοδότης έχει προειδοποιήσει τον εργαζόμενο νωρίτερα τόσους μήνες, όσους αντιστοιχούν και στους μήνες αποζημίωσης. Αν δεν είχε προηγηθεί προειδοποίηση, καταβαλλόταν πλήρης η αποζημίωση, δηλαδή τόσοι μισθοί όσοι και οι μήνες προειδοποίησης.
Έτσι για όσους είχαν εργαστεί από δύο μήνες μέχρι ένα έτος, η αποζημίωση ανερχόταν στο ύψος ενός μισθού, που διπλασιαζόταν για όσους είχαν εργαστεί πέραν του έτους και μέχρι τέσσερα έτη, τριπλασιαζόταν για όσους είχαν εργαστεί τέσσερα τουλάχιστον έτη, τετραπλασιαζόταν για όσους είχαν εργαστεί έξι τουλάχιστον έτη, πενταπλασιαζόταν για όσους είχαν εργαστεί οκτώ τουλάχιστον έτη, εξαπλασιαζόταν για όσους είχαν συμπληρώσει τουλάχιστον δεκαετή υπηρεσία, και η αποζημίωση αυξανόταν κατά ένα μηναίο μισθό για κάθε έτος υπηρεσίας πάνω από τη δεκαετία με ανώτατο όριο τα δύο έτη. Δηλαδή η ανώτατη αποζημίωση μπορούσε να φθάσει τις αποδοχές 24 μισθών για εργαζόμενους που δούλεψαν στον ίδιο εργοδότη τουλάχιστον 28 έτη.
Με τον τελευταίο ασφαλιστικό νόμο (ν.3863/2010) ο ανώτατος χρόνος προειδοποίησης περιορίστηκε στους έξι μήνες για παροχή εργασίας στον ίδιο εργοδότη που υπερβαίνει τα είκοσι έτη, στους πέντε μήνες για εργασία από δεκαπέντε έως είκοσι έτη, μειούμενη κατά ένα μήνα για κάθε πενταετία μέχρι και τα πρώτα πέντε έτη εργασίας. Περαιτέρω η προειδοποίηση για εργασία από δύο έως πέντε έτη περιορίστηκε στους δύο μήνες και για εργασία από δύο μήνες έως δύο έτη απαιτείται προειδοποίηση ενός μηνός.
Τ. Πετρόπουλος: Επαναδιατύπωση...
Σύμφωνα με τον Τ. Πετρόπουλο, "ενώ κατά σαφή διατύπωση στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, η τροποποίηση του ν.2112/20, όπως επήλθε με τις διατάξεις του ν. 3863/2010, δεν θίγει τα ποσά της αποζημίωσης απόλυσης, αλλά μειώνει μόνο τον χρόνο προειδοποίησης, δύναται να κριθεί η διάταξη ατελής διότι στον νόμο 2112/20 το ύψος της αποζημίωσης αποτελεί συνάρτηση των μηνών προειδοποίησης έτσι ώστε να δίνεται η εσφαλμένη εντύπωση ότι η ανώτατη αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ύψος των έξι μισθών. Κατά τη γνώμη μας για να είναι άρτια η διάταξη πρέπει να έχει την εξής διατύπωση:
«Εργοδότης ο οποίος δεν κάνει χρήση της δυνατότητας έγγραφης προειδοποίησης καταβάλλει στον απολυόμενο αποζημίωση ίση με τις τακτικές αποδοχές, ενός μηνιαίου μισθού για εργασία στον ίδιο εργοδότη από δύο μήνες μέχρι ένα έτος, δύο μηνιαίων μισθών για εργασία στον ίδιο εργοδότη πλέον του έτους και όχι πλέον των τεσσάρων ετών, τριών μηνιαίων μισθών για εργασία τεσσάρων ετών συμπληρωμένων στον ίδιο εργοδότη, τεσσάρων μηνιαίων μισθών για εργασία έξι ετών συμπληρωμένων στον ίδιο εργοδότη, πέντε μηνιαίων μισθών για εργασία οκτώ ετών συμπληρωμένων στον ίδιο εργοδότη, έξι μηνιαίων μισθών για εργασία δέκα ετών συμπληρωμένων στον ίδιο εργοδότη, προσαυξανόμενη με έναν επιπλέον μισθό για κάθε έτος υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη και μέχρι το πολύ εικοσιτέσσερις μισθούς.
Εργοδότης που προειδοποιεί εγγράφως τον εργαζόμενο κατά τα ανωτέρω, καταβάλλει στον απολυόμενο το ήμισυ της αποζημίωσης που προβλέπεται στην προηγούμενη παράγραφο, αναλόγως των ετών υπηρεσίας».
Στους «πονηρούς» καιρούς κατά τους οποίους πολλοί εποφθαλμιούν τα εργασιακά δικαιώματα είναι σκόπιμo οι διατάξεις στον νόμο να είναι σαφείς και να μην αρκούμαστε και επαναπαυόμαστε με τις αποτυπωμένες στην αιτιολογική έκθεση προθέσεις του νομοθέτη".
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ